رئیس اتحادیه تولیدکنندگان، بازرگانان و صنایع بسته‌بندی چای کشور، گفت: اهمیت فعالیت‌های تشکلی بخش خصوصی بر هیچ‌کس پوشیده نیست اما موفقیت آن بستگی به اراده دولت‌ها در میزان پذیرش این مشارکت به صورت عملی دارد.

شهریار داریانی، در گفت‌وگو با اتاق ایران آنلاین، ادامه داد: بخش خصوصی لایه الیت و فعال جامعه در حوزه اقتصاد است و قطعاً بهترین مشورت‌ها را می‌تواند به دولت ارائه کند. دولت هم باید گوش شنوا و دست همکار و همراه با بخش خصوصی را داشته باشد.

او با بیان اینکه متأسفانه شکاف واضحی بین اثربخشی کلام بخش خصوصی در بدنه دولت با شعارها درباره این بخش دیده می‌شود، افزود: متأسفانه در تمام دولت‌ها عدم باور و به رسمیت شناختن بخش خصوصی به چشم می‌خورد.

داریانی با بیان اینکه گستره فعالیت بخش خصوصی باید گستره اقتصاد کشور باشد، اظهار کرد: دولت باید شنوای تشکل‌های بخش خصوصی باشد تا اثربخشی آن‌ها نمایان شود. بخش خصوصی هرقدر تلاش کند اما اگر به حق وتوی محسوس یا نامحسوس دولت برخورد کند، اثربخشی آن با چالش مواجه می‌شود.

او افزود: در طول ایام هرگاه بدنه اتاق ایران به عنوان تشکلِ تشکل‌های بخش خصوصی، به بدنه دولت و حاکمیت نزدیک‌تر بوده است، نقش اتاق هم در گرفتن امتیازها برای بخش خصوصی و اقتصاد پررنگ‌تر بوده و هر وقت اتاق، خصوصی‌تر و مستقل‌تر عمل کرده، کمتر نتیجه گرفته است.

داریانی با تأکید بر اینکه میزان پذیرش دولت برای وارد کردن بخش خصوصی و اتاق به تصمیم‌سازی‌ها اهمیت زیادی دارد، گفت: تشکل‌های بخش خصوصی در قانون مشاورین دولت هستند. اما همواره دولت‌ها برنامه‌ها و طرح‌های خود را بدون توجه به نظرات بخش خصوصی پیش برده‌اند. در بسیاری موارد متضرر اصلی مردم و دولت و به دنبال آن باز هم بخش خصوصی بوده است.

او ادامه داد: با وجود قوانین و برنامه توسعه و حمایت‌های کلامی، در حال حاضر وقتی به تشکل خودمان و میزان ارتباط با سازمان‌های طرف خود نگاه می‌کنیم، می‌بینم با فرد منفردی که کارهای خود را شخصی دنبال می‌کند، کوچک‌ترین وجه تمایزی نداریم. قدرت اینکه نقشه راه حتی برای مسائل مربوطه مثل اصلاح ساختار تولید، اصلاح ساختار واردات، نظام رتبه‌بندی اعضا و گرفتن وقت ملاقات از وزارتخانه‌هایی که وظیفه آن‌ها پیگیری مطالبات روزانه اعضای ماست نداریم. بخش خصوصی از سوی دولت جدی گرفته نمی‌شود و غریبه فرض می‌شود.

داریانی گفت: وقتی درخواست‌های ملاقات از سوی تشکل با مقام مسئول دولتی مکرر رد شده و ملاقات با اعضای تشکل به صورت منفرد پذیرفته می‌شود، نشان می‌دهد جایگاه تشکل برای آن‌ها تبیین نشده است. ظاهراً در سطح مدیران میانی و بالایی از نقش بخش خصوصی و اختیارات و مواهب آن بی‌اطلاع هستند.

او تأکید کرد: دولت در همه ارکانی که در دست دارد باید با تشکل‌های بخش خصوصی ارتباط بگیرد، از آن‌ها الزام و تعهد بگیرد و به آن‌ها مسئولیت بسپارد و در بازه مشخص زمانی ارزیابی صحیحی از عملکرد آن‌ها داشته باشد. در این صورت هم بار خود را سبک کرده و هم به موضوع از جنبه تخصصی و فنی وارد شده و هم منشأ قدرت را حفظ کرده است. اما برخی مدیران دولتی نمی‌خواهند مسئولیت و امضا را از دست بدهند.